Ghild (David Yarovesky, 2010)

"GHILD [jie-ald] noun
1) A child affected by a rare condition causing spurred development in physical size and strength.
2) A growing problem in common households."

Nastao u produkciji i prema scenariju Micheala Rosenbauma, koji se proslavio ulogom mladog Lexa Luthora u seriji Smallville, Ghild je magični spoj dirljive dramedije, kvazidokumentarca i ljupke fantazije. U samo trinaest minuta smeštena je fina lekcija o jednakosti u različitosti, pažljivo umetnuta u razigranu priču o odrastanju osmogodišnjeg džina-deteta Braulyja Gullivana. Dok se "normalni" klinci igraju napolju, on vreme provodi usamljen u potkrovlju, razgovarajući sa sopstvenim škrabotinama po zidovima, koje su mu jedini prijatelji. Zahvaljujući poseti i bizarnom savetu najstarijeg živog "džeteta", Teda Kalidakasa (Harland Williams), dečakov život drastično se menja...

Vraćajući se u detinjstvo, Rosenbaum briljira u ulozi glavnog junaka, a njegove mlađane kolege, Jolie Vanier (12) i Jimmy Bennet (14), bravurozno tumače odrasle, Braulyjeve roditelje Jan i Ralpha Gullivana, demonstrirajući zavidnu glumačku zrelost. Neosporan kvalitet ovog ostvarenja ogleda se i u sigurnoj režiji Davida Yaroveskog, besprekornoj umetničkoj režiji Georgea Contorinisa i prelepoj fotografiji Michaela Dallatorrea. Minuciozan dizajn geometrijski apsurdnog seta (opet Contorinis) inspirisan je filmovima nemačkog ekspresionizma i Tima Burtona. Paletom boja, kojom dominiraju crvena i sepijasti tonovi, asocira na radove Jeneuta i Caroa, ali prevazilazi puko imitiranje svojih uzora i komplementaran je sa ekscentričnim retro kostimima Autumn Steed. Nenametljivim, akustičnim muzičkim skorom, Rob Danson uokviruje ovu maštovito skrojenu minijaturu, malu po trajanju, ali veliku po uloženim sredstvima, trudu i ljubavi...